No drama lama... Peru.

 Trzy przesiadki, cztery samoloty, 34 godziny w drodze. Późnym wieczorem docieramy do Peruwiańskiego Cuzco położonego w Andyjskiej dolinie. Miasto wciśnięte pomiędzy wzgórza, które zasiedlili jako pierwsi Inkowie i stad wiele po nich pozostałości w regionie. Zabudowa, która jest najbardziej charakterystyczna dla miasta jednak nie należy do pradawnych mieszkańców tych terenów a kolonizatorów z Europy. Piętno było bardzo wyraźne i dało miastu wygląd jaki podziwiamy bo jest co oglądać. Spacerując po Cuzco i ciesząc oczy widokami strzeliliśmy wiele fotografii, weszliśmy na okoliczne wzgórza z pozostałościami Inkaskich budowli. Delektowaliśmy się lokalnym, jakże charakterystycznym dla Peru pisco sour oraz podjęliśmy ryzyko zjedzenia lokalnego specjału, przysmaku docenianego wśród miejscowych a mianowicie pieczonej świnki morskiej, która jak się okazało w trakcie konsumpcji zawierała wszystkie wnętrzności włącznie z zawartością jelit. Słonce dopisało, opalenizna mocna, oddech ciężki bo Cuzco położone jest na wysokości nie mniejszej niż 3400 metrów powyżej poziomu morza. Mój piąty kontynent, kolejny koniec i początek świata. Zaczynamy.