Na Filipinach też byliśmy :)

 

Namibia. Pustynia, szutry i namiot na dachu.

 Zieleń też króluje w tym kraju. Krótki i intensywny wyjazd, ale warto pomimo pewnych minusów. Jeden post bo ciągły brak internetu. Jeden, ale treściwy w niesamowite widoki, aczkolwiek za mało by oddać piękno tego kraju którego krajobraz zmienia się z godziny na godzinę pędząc szutrami. Pustynia Namib i jej niesamowite wydmy ciągnące się po horyzont. Wybrzeże Szkieletowe usłane wrakami statków. Spalone słońcem skały oraz dzikie zwierzęta. Hoba, największy znany meteoryt na ziemi a także górujące nad bezkresnymi równinami
płaskowyże. Takie rzeczy trzeba zobaczyć i poczuć. To nie jest kraj do podróży z plecakiem lokalnymi środkami komunikacji, to inna planeta w której rządzi słońce i to co ono potrafi wypalić zanim nastąpi pora deszczowa.

Cabo Verde. Sao Vicente. Wyspa Cesarii Evory.

 W pierwszym poście tego wyjazdu opisałem jak dolecieć na wybraną część Wysp Zielonego Przylądka. W skrócie można by powiedzieć, że Sao Vicente to niemal pustynna wyspa ulubiona przez kite surferów. Silne i stałe wiatry przyciągają wielbicieli tego sportu z różnych zakątków świata. Z historycznego punktu, ważna wyspa starego szlaku oceanicznego, wiodącego na daleki wschód. Największe miasto to Mindelo https://pl.wikipedia.org/wiki/Mindelo  uznawane za wyspiarską siedzibę kulturalną. W pobliżu portu nadal funkcjonuje wiele pubów które pamiętają marynarski gwar. W nowszych restauracjach i barach słychać muzykę wykonywaną na żywo przez lokalnych muzyków, jednak Mindelo jest najbardziej  rozpoznawalne dzięki Cesarii Evorze https://pl.wikipedia.org/wiki/Ces%C3%A1ria_%C3%89vora, która tu się urodziła. Prawie na każdym kroku można spotkać wizerunek słynnej piosenkarki, między innymi jej imieniem nazwano tutejsze lotnisko. Na Sao Vicente spędziliśmy w sumie dwa dni bo była naszym punktem przesiadkowym gdzie zdążyliśmy przejechać jej nielicznymi drogami. Wulkaniczna wyspa z jasnymi plażami, przyjazną ludnością i towarzyszącymi na każdym kroku psami.